19.6.17

ο τροπος που αλλαζεις
και ο τροπος που αλλαζουμε
με τρομαζει

μεταμορφωνομαστε στους πιο τολμηρους μας εχθρους
και κλαιμε τις καρδιες που σπασαμε
αραζουμε στα τσιγαρα μας
πινουμε τα ουσκια μασ
και αναπολουμε τη στιγμη που ζουμε τωρα
εστω κιαν ζουμε τη στιγμη μας τωρα μωρο μου


ο τροπος που σε αλλαξα
ο τροπος που με αλλαξες
με εξιταρει

μεταμορφωνεσαι στη πιο τολμηρη κοπελα που ξερω
και κλαις τισ καρδιεσ που εσπασες
αραζεις στη πολυθρονα σου
καις τα τσιγαρα σου αφημενα στο τασακι
αναπολεις το μελλον μας



ο τροπος που με αλλαξες
ο τροπος που σε αλλαξα
με ξαφνιαζει

μεταμοφωνομαι στη πιο δειλη κοπελα που ξερω
και κλαιω τις καρδιες που εσπασα
αραζω στο κρεβατι σου
καιω τα σεντονια σου
με τη καυλα της ψυχης σου
αναπολω το μομεντ μας



να πεθανω διπλα σου
χαρα και προνομιο δικο μου


ο τροπος που χορευεις αλλαζει
παιρνει ρυθμο
απο το εκαστοτε παραπονο της βραδιας σου
κανεις μονο στροφες οταν θες να δεις
αν ειναι πισω σου
και οταν δεν ειναι πισω σου
σταματας να χορευεις

και το οπως με κοιταζεις αλλαξε
παιρνει ρυθμο
γιατι νιωθεις πως με εμαθες
με εμαθες τωρα
τερμα τα κολπα και οι γλυκες
τερμα τα ψεμματα και οι αλητες

ο τροπος που μου λες σαγαπω
εχει το μεγαλυτερο παραπονο
του κοσμου μου μεσα
και οταν σου λεω και εγω
μου λες πως ειμαι ψευτρα


το σκατοχαμογελο που φορας
οταν χυνεις το καφε σου
φωναζει για το δυνατοτερο χαστουκι
κι αμα στο δωσω
θα μου σκατοχαμογελασεις
ακομα πιο πονηρα σα να το περιμενες

Κι αν θελεις να μαθεις να αντεχεις
μαθε πρωτα να αντεχεις εμενα