Ε και λοιπόν τον τελευταίο καιρό με έχει πιάσει μια ανυπομονησία να περάσουν τα χρόνια.
Σαν το 13 going on 30. Θέλω να είμαι τριάντα. Απλά επειδή βαριέμαι τη διαδικασία του ποια είμαι, που πάω, τι κάνω, γιατί, πότε θα με αγαπήσετε γιαυτό που είμαι, γιατί δε με καταλαβαίνετε, αναγνωρίστε με και τέτοια. Dont get me wrong, δεν είναι θέμα κούρασης, είναι θέμα τεμπελιάς.
Θυμάμαι δούλευα για να έχω λεφτά. Ώρες ατελειώτες. Έβγαζα λεφτά, χιλιάδες λεφτά και δούλευα και τα είχα και μετά και άλλα και έλεγα στον κόσμο ότι έχω λεφτά και όντως είχα και ήταν υπέροχα και τα περισσότερα κολλαριστά και στο τέλος δε χωρούσαν καν στον κουμπαρά μου. Όταν ο κουμπαράς μου έσπασε από την πίεση σκέφτηκα πως έχω αρκετά λεφτά αλλά δεν έχω πια κουμπαρά και γέλασα.
No comments:
Post a Comment