7.11.13

There will be blood


Arvida Bystrom


Σήμερα ήταν full triggering μέρα για μένα. Από τη μια ανακάλυψα μια τέλεια πλατφόρμα αφιερωμένη σε γυναίκες καλλιτέχνιδες που με ενέπνευσε να γίνω μία από αυτές, και από την άλλη διάβασα για μια παρέα αγοριών στη Νέα Ζηλανδία (όχι στην μια-ζωή ψυχασθενική Αμερική, ούτε στη "τριτοκοσμική" Ανατολή) οι οποίοι μεθούν ή ναρκώνουν ανήλικες συνήθως, κοπέλες - δε μιλάω για 17, μιλάω για 13 - και τις βιάζουν ομαδικώς. Μετά - επειδή να το κάνεις και να το ξέρεις μόνο εσύ και ο κολλητός σου δεν αρκεί -ανεβάζουν βίντεο και φωτογραφίες στη σελίδα τους στο facebook με τα ονόματά των κοριτσιών κανονικά. Υπάρχουν άνθρωποι - και όχι μόνο άντρες - που τους θεωρούν γαμάτους και ήρωες. Το following τους είναι εξοργιστικά μεγάλο. Η αστυνομία δε μπορεί να τους συλλάβει γιατί καμία από τις κοπέλες (για να μη πω κοριτσάκια) δεν έχει βρει το θάρρος να τους καταγγείλει.
Το καλό μέσα σε όλο αυτό, είναι πως όλος αυτός ο μισογυνισμός που συναντώ κάθε μέρα στο διαδίκτυο με triggerάρει όχι μόνο αρνητικά (αν θα έπρεπε να θεωρηθεί αρνητικό η αύξηση του μισανδρισμού μου) αλλά παράλληλα με ανανεώνει, με πυροδοτεί προς το να κάνω κάτι ενεργά για να διεκδικήσω ουσιαστικά τα αυτονόητα. Και όταν λέω ενεργά, δεν εννοώ πορείες ή τα ηλίθια share πολιτικών άρθρων που σου δίνουν τη ψευδαίσθηση πως μειώνεται η πολιτική ενοχή σου, εννοώ όντως αληθινά. Να μπω με γυμνά χέρια στη λάσπη και στο αίμα και να χτίσω τα πράγματα αλλιώς. - refamiliarization που θα έλεγε και η καθηγήτρια του creative writing μου.

Δε συμπαθώ τα αγόρια εντάξει; Είναι συναισθηματικά καθυστεριμένα και πολύ λιγότερο όμορφα από τα κορίτσια. Μου τη σπάνε. Το 98% τους δε με τραβάει καν σεξουαλικά. Είναι κλισέ, κάθε τους σκέψη και πράξη προβλέψιμη. Αλλά δε θα τους βίαζα ομαδικώς. Δε θα τους ευνούχιζα. Δε θα τους γάμαγα την υπόλοιπη ζωή με κανένα τρόπο. Πόσο λανθάνον μίσος μπορεί να ελλοχεύει μέσα στη γενειά μας για να θεωρείς πως είναι οκέι να βιάζεις κοριτσάκια και να δημιουργείς και σελίδα για να σου πούνε μπράβο.

Source:
Warning: This article contains triggers.

5.11.13

Defamiliarization

Και επειδή πρέπει να καταπίνεις αέρα όλη την ώρα δε σημαίνει πως είσαι πιο κουρασμένος από εμάς.
Όλοι μας πρέπει να καταπίνουμε αέρα αλλά δε παραπονιέται κανένας άλλος.
Και επειδή καταπίνεις αέρα από το στόμα δε σημαίνει πως είσαι και ιδιαίτερος.
Και άλλοι προτιμούν το στόμα αλλά δε καυχιέται και κανένας άλλος.

Η φύση των ματιών είναι να είναι κλειστά.
Απλά εμείς τα ανοίγουμε όλοι την ώρα.
Και αυτά κλείνουν μόνα τους αμέσως και εμείς τα ξανανοίγουμε με τη βία.
Γιαυτό όταν τα μάτια είναι ανοιχτά οι άνθρωποι είναι ανάστατοι.
Ενώ όταν τα μάτια είναι κλειστά οι άνθρωποι χαλαρώνουν και ονειρεύονται.
Απλό επιστημονικό γεγονός, δε το λέω εγώ.
Για παράδειγμα, για να καταλάβεις,
μόνο όταν τα μάτια είναι ανοιχτά κλαις.
Ενώ άμα είναι κλειστά δε κάνεις τίποτα.
Πράγμα προτιμότερο και από το να γελάς αν με ρωτάς.(αυτό δεν είναι επιστημονικό γεγονός, εγώ το λέω)