16.12.13

Thirty, Flirty and Thriving





Ε και λοιπόν τον τελευταίο καιρό με έχει πιάσει μια ανυπομονησία να περάσουν τα χρόνια.
Σαν το 13 going on 30. Θέλω να είμαι τριάντα. Απλά επειδή βαριέμαι τη διαδικασία του ποια είμαι, που πάω, τι κάνω, γιατί, πότε θα με αγαπήσετε γιαυτό που είμαι, γιατί δε με καταλαβαίνετε, αναγνωρίστε με και τέτοια. Dont get me wrong, δεν είναι θέμα κούρασης, είναι θέμα τεμπελιάς.

Θυμάμαι δούλευα για να έχω λεφτά. Ώρες ατελειώτες. Έβγαζα λεφτά, χιλιάδες λεφτά και δούλευα και τα είχα και μετά και άλλα και έλεγα στον κόσμο ότι έχω λεφτά και όντως είχα και ήταν υπέροχα και τα περισσότερα κολλαριστά και στο τέλος δε χωρούσαν καν στον κουμπαρά μου. Όταν ο κουμπαράς μου έσπασε από την πίεση σκέφτηκα πως έχω αρκετά λεφτά αλλά δεν έχω πια κουμπαρά και γέλασα.




11.12.13

fornication

















Και σιχαίνομαι, πραγματικά σιχαίνομαι και δε μπορείς καν να φανταστείς πόσο το εννοώ, όταν μου λένε διάφορα ή ακόμα με κοιτάνε στον δρόμο. Και έχοντας κάνει αυτή τη δήλωση, και έχοντας ξαναδηλώσει στο παρελθόν πόσο απεχθάνομαι οτιδήποτε κάνει κάποιον άντρα, εκθέτω τον εαυτό μου με έναν τρόπο που κάθε άλλο παρά μουδιάζει τον ανδρισμό κάποιου.
Και μπορεί και να είναι μία ακόμα αυτοκαταστροφική φάση μου, το να βάζω τον εαυτό μου σε μία θέση που θα με κάνει να νιώθω άσχημα. Και μπορεί και να προκαλώ τους άντρες να είναι ο εαυτός τους απλά για να έχω κιάλλους λόγους να τους σιχαίνομαι στη καθημερινότητά μου.
Δε ξέρω ούτε εγώ αυτή τη στιγμή.
Αλλά δε παύει να είναι λάθος να πρέπει να νιώθω ενοχικά προς το σώμα μου.
Και απλά προτείνω να μπορούμε να το βλέπουμε και αλλιώς.
Και σκέφτηκα πως είναι αλλιώς να βλέπεις γυμνές φωτογραφίες άγνωστων γυναικών και να τις σέβεσαι και αλλιώς να συμβαίνει από μια τύπισσα που ξέρεις. Σου δίνει άλλη προοπτική του θέματος, όχι;
Μια φορά, σε μια διαμάχη εξουσίας και δρόμου, όταν ανακατεύτηκα για να σώσω τον δρόμο ένας ταξιτζής μου είπε πως δεν έπρεπε να ανακατευτώ και έκανε τη κλασσική ρητορική ερώτηση "εσύ θα αλλάξεις τον κόσμο;" και τότε σκέφτηκα, αλλά δεν απάντησα από ευγένεια, εσύ πιθανότατα όχι, εγώ όμως ναι. Και ίσχυει. Και θα το δείτε.

3.12.13

This is me waiting.




Περιμένω να φύγει η γεύση της οδοντόκρεμας από το στόμα μου για να απολαύσω τη σοκολάτα μου ανεπηρέαστη.
Περιμένω την επιστροφή της Lindsay στις παλιές της δόξες.
Περιμένω να πάει εννιά και είκοσι για να πάρω το χάπι μου.
Περιμένω μήνυμα.
Περιμένω δώρο από την αδερφή μου.
Περιμένω ένα πακέτο από τη Νατάσα.
Περιμένω να πληρωθώ.
Περιμένω τον λογαριασμό του κινητού μου.
Περιμένω τα Χριστούγεννα.
Περιμένω το Πάσχα.
Περιμένω το καλοκαίρι.
Περιμένω το καινούργιο Hobbit.
Περιμένω να πεθάνει ο Μίκης Θεοδωράκης.
Περιμένω να πεθάνει η Βασίλισσα Ελισάβετ.

Περιμένω να αποφοιτήσω.
Περιμένω την Πρωτοχρονιά για να κάνω πολλά ναρκωτικά μπας και πεθάνω.

Περιμένω το μετά το πανεπιστήμιο για να ψάχνω δουλειά για ενήλικες.
Περιμένω ακόμα να αρχίσει η ζωή μου.
Περιμένω να γίνω σπουδαία για να μάθετε.
Περιμένω να δω τι θα γίνει με τη πάρτυ μου.
Περιμένω να δω τι θα γίνει με τη πάρτυ σου.
Περιμένω να δω τι θα γίνει με τη πάρτυ μας.
Περιμένω την επανάσταση.
Περιμένω την αλλαγή που μας υποσχέθηκε ο Σαμαράς.
Περιμένω την αλλαγή του καιρού.
Περιμένω το γύρισμα της παλίρροιας.



7.11.13

There will be blood


Arvida Bystrom


Σήμερα ήταν full triggering μέρα για μένα. Από τη μια ανακάλυψα μια τέλεια πλατφόρμα αφιερωμένη σε γυναίκες καλλιτέχνιδες που με ενέπνευσε να γίνω μία από αυτές, και από την άλλη διάβασα για μια παρέα αγοριών στη Νέα Ζηλανδία (όχι στην μια-ζωή ψυχασθενική Αμερική, ούτε στη "τριτοκοσμική" Ανατολή) οι οποίοι μεθούν ή ναρκώνουν ανήλικες συνήθως, κοπέλες - δε μιλάω για 17, μιλάω για 13 - και τις βιάζουν ομαδικώς. Μετά - επειδή να το κάνεις και να το ξέρεις μόνο εσύ και ο κολλητός σου δεν αρκεί -ανεβάζουν βίντεο και φωτογραφίες στη σελίδα τους στο facebook με τα ονόματά των κοριτσιών κανονικά. Υπάρχουν άνθρωποι - και όχι μόνο άντρες - που τους θεωρούν γαμάτους και ήρωες. Το following τους είναι εξοργιστικά μεγάλο. Η αστυνομία δε μπορεί να τους συλλάβει γιατί καμία από τις κοπέλες (για να μη πω κοριτσάκια) δεν έχει βρει το θάρρος να τους καταγγείλει.
Το καλό μέσα σε όλο αυτό, είναι πως όλος αυτός ο μισογυνισμός που συναντώ κάθε μέρα στο διαδίκτυο με triggerάρει όχι μόνο αρνητικά (αν θα έπρεπε να θεωρηθεί αρνητικό η αύξηση του μισανδρισμού μου) αλλά παράλληλα με ανανεώνει, με πυροδοτεί προς το να κάνω κάτι ενεργά για να διεκδικήσω ουσιαστικά τα αυτονόητα. Και όταν λέω ενεργά, δεν εννοώ πορείες ή τα ηλίθια share πολιτικών άρθρων που σου δίνουν τη ψευδαίσθηση πως μειώνεται η πολιτική ενοχή σου, εννοώ όντως αληθινά. Να μπω με γυμνά χέρια στη λάσπη και στο αίμα και να χτίσω τα πράγματα αλλιώς. - refamiliarization που θα έλεγε και η καθηγήτρια του creative writing μου.

Δε συμπαθώ τα αγόρια εντάξει; Είναι συναισθηματικά καθυστεριμένα και πολύ λιγότερο όμορφα από τα κορίτσια. Μου τη σπάνε. Το 98% τους δε με τραβάει καν σεξουαλικά. Είναι κλισέ, κάθε τους σκέψη και πράξη προβλέψιμη. Αλλά δε θα τους βίαζα ομαδικώς. Δε θα τους ευνούχιζα. Δε θα τους γάμαγα την υπόλοιπη ζωή με κανένα τρόπο. Πόσο λανθάνον μίσος μπορεί να ελλοχεύει μέσα στη γενειά μας για να θεωρείς πως είναι οκέι να βιάζεις κοριτσάκια και να δημιουργείς και σελίδα για να σου πούνε μπράβο.

Source:
Warning: This article contains triggers.

5.11.13

Defamiliarization

Και επειδή πρέπει να καταπίνεις αέρα όλη την ώρα δε σημαίνει πως είσαι πιο κουρασμένος από εμάς.
Όλοι μας πρέπει να καταπίνουμε αέρα αλλά δε παραπονιέται κανένας άλλος.
Και επειδή καταπίνεις αέρα από το στόμα δε σημαίνει πως είσαι και ιδιαίτερος.
Και άλλοι προτιμούν το στόμα αλλά δε καυχιέται και κανένας άλλος.

Η φύση των ματιών είναι να είναι κλειστά.
Απλά εμείς τα ανοίγουμε όλοι την ώρα.
Και αυτά κλείνουν μόνα τους αμέσως και εμείς τα ξανανοίγουμε με τη βία.
Γιαυτό όταν τα μάτια είναι ανοιχτά οι άνθρωποι είναι ανάστατοι.
Ενώ όταν τα μάτια είναι κλειστά οι άνθρωποι χαλαρώνουν και ονειρεύονται.
Απλό επιστημονικό γεγονός, δε το λέω εγώ.
Για παράδειγμα, για να καταλάβεις,
μόνο όταν τα μάτια είναι ανοιχτά κλαις.
Ενώ άμα είναι κλειστά δε κάνεις τίποτα.
Πράγμα προτιμότερο και από το να γελάς αν με ρωτάς.(αυτό δεν είναι επιστημονικό γεγονός, εγώ το λέω)




29.10.13

s8e19

Είναι σε μια σειρά ένα ζευγάρι που είναι πολύ ερωτευμένο. Κλασσικά πολύ σεξ, πολλοί καυγάδες και σεκάνς με montage διάσπαρτων στιγμών τους με μουσικό χαλί κάποια indie μπαλάντα.
Στην αρχή του προηγούμενου επεισοδίου αυτός της ανακοίνωσε πως την απάτησε. Αφού περάσε ολόκληρο το επεισόδιο χωρίς καν να τον κοιτάξει, φτάσαμε στο τέλος του με εκείνη να τον λούζει με τα δημητριακά της (είχε και γάλα το μπολ, ίου μια αηδεία τον έκανε). Στο τωρινό επεισόδιο τους βλέπουμε να συζητάνε/μαλώνουν κλεισμένοι στο διαμέρισμά τους. Εκείνη του ζητάει συνέχεια να της περιγράψει λεπτομέριες από εκείνο το βράδυ. Τί έγινε, πότε, που, τι είπαν, πως το είπαν, πως κατέληξαν μαζί και τέτοια. Αυτός τις περιγράφει δύο ακίνδυνες σκηνές (τις οποίες βλέπουμε) και μετά σταματάει και λέει ότι δεν έχει νόημα. Εκείνη απαιτεί να συνεχίσει. Ακολουθεί γρήγορο montage flashback από στιγμιότυπα καυγάδων τους. Τον βλέπουμε με την άλλη. Ξανασταματάει. Τη ρωτάει τι καλό θα της προσφέρει αν συνεχίσει τη περιγραφή. (I don't know what good this is doing.) Του απαντάει πως δεν υπάρχει κανένα καλό. (There isn't any good. Seriously, how could this be doing any good?)
Της λέει πως θέλει να φτιάξει τα πάντα. Αλλά δε μπορεί να της το κάνει αυτό. Είναι, λέει, σα να του ζητάει να την πληγώσει, σα να του ζητάει να τη βασανίσει με τις λεπτομέριες.


26.10.13

Driving late at night I'll let you listen to the music you like

Μη και έρθεις όταν φύγω θα στεναχωρηθώ πολύ.
Θα νευριάσω και θα κλαίω και θα σου σπάσω τη μούρη.
Κλαψουρίζω.
Κλαψουρίζω τώρα, κλαψουρίζω και ενώ περπατάω στο δρόμο, κλαψουρίζω και στον ύπνο μου, κλαψουρίζω ακόμα και άμα κάνω μπάνιο.
Σε παρακαλώ μην έρθεις ενώ έχω ήδη φύγει, θα στεναχωρηθώ πολύ.
Ο δρόμος ήταν πολύ όμορφος σήμερα και καινούργιος.
Το φθινόπωρο είναι πανέμορφο εδώ, κρίμα που δεν είσαι να το δεις.
I would trade my sleep for you, in a heartbeat.
Και ελπίζω πως αν έρθεις ενώ έχω φύγει να μη με νοιάζει.
Γιατί δε με νοιάζει ουσιαστικά. Απλά θα στεναχωριόμουν και θα σου έσπαγα και τον φίλο.
Και όλα τα μωρά γύρω σου.
Και έχω γενέθλια.
Θέλω υπέροχα γενέθλια.
Αλλά ντάξει άμα είναι να έρθεις αφού φύγω μην έρθεις και καθόλου.
Αν έρθεις αφού φύγω θα χώσω μπουνιά στη τούρτα μου και μετά στη μούρη σου με τη λερωμένη απ'την ηλίθια τούρτα γροθιά μου.
Και αν είναι να καθυστερήσεις δυο τρία χρόνια ακόμα πες το μου από τώρα τουλάχιστον να ξέρω να κανονίσω, μη κλειστώ και μέσα.


άμα είναι αργά τη νύχτα και τα πράγματα έξω έχουν ηρεμήσει -αλλά αργά και εκεί και εδώ - και κρατήσω την αναπνοή μου ακούω τα πάντα. Όχι όλων τα πάντα. Τα δικά σου πάντα και τα κλάματα των κοντών μωρών σου.